Χθες το βράδυ,ήμουν πραγματικά σε κακό χάλι σωματικά:κεφαλόπονος ,πόνος στη μέση και στα πόδια κι εγώ δεν ξέρω που πραγματικά δεν πονούσα,Κι όλα αυτά γιατί αποφάσισα να κατέβω στην πόλη μια καυτή μέρα και περπάτησα αναγκαστικά κάποια χιλιόμετρα για να τελειώσω τις δουλειές μου.Τέλος πάντων........Βλέπετε,ου γαρ έρχεται μόνον.......
Ευτυχώς έπιασαν οι ευχές συγγενών και φίλων  και τελικά μπόρεσα και κοιμήθηκα και μάλιστα είδα κι ένα πολύ γλυκό όνειρο με πρωταγωνιστές  τον πατέρα μου κι εμένα που όμως δε θα σας το περιγράψω να μου επιτρέψετε, επειδή κάποια πράγματα είναι προσωπικοί θησαυροί του καθενός μας. 
Μου θύμισε όμως κάποιες στιγμές, κι εδώ θέλω να σταθώ,από την εποχή που ο πατέρας μου ''ταξίδεψε'' γι αλλού........΄Η μουν και τότε σε κακό χαλί και ψυχολογικά όμως, και νομίζω καταλαβαίνετε γιατί................Κάθε πρωί ξεκινούσα για το σχολείο σε όχι και τόσο καλή       κατάσταση ...Με το που περνάς όμως από τη πόρτα της τάξης συμβαίνει ευτυχώς κάτι μαγικό:θες δε θες ξεχνάς τα προσωπικά σου , γιατί  παιδιά και γονείς αρχίζουν τα δικά τους κι έτσι πρέπει:σ'αγκαλιάζουν για καλημέρα,σου λένε τα παράπονά τους, τους φόβους τους,τις χαρές τους.........
Aλλά κάποιες στιγμές -άνθρωπος βλέπετε και η σκέψη  πλανιέται-ήταν ολοφάνερο από τα μάτια μου τι σκεφτόμουν......
Έτσι λοιπόν κάποια μέρα την ώρα του φαγητού των παιδιών και καθώς προσπαθούσα να σκουπίσω κρυφά τάχα τα δάκρυά μου, ακούω κάπου πίσω μου:-Μην κλαις κυρία γιατί θα σε βλέπει ο μπαμπάς σου από τον ουρανό και θα στενοχωριέται........
Γυρίζω και βλέπω ένα κοριτσάκι νήπιο,με την τυρόπιτα στο χέρι και τα μάτια λυπημένα.....
Πως να κρυφτείς απ'τα παιδιά;.... Ψυχούλα μου,ποιος στενοχωριόταν ήταν ολοφάνερο!!!!!!!!
Δεν πειράζει και να κλαίμε μερικές φορές Κατερίνα μου ,μας κάνει και καλό της απάντησα.
Κι έσωσε την κατάσταση ένα  προνήπιο:-Και γιατί δεν πας κυρία με το αεροπλάνο να τον βρεις::::::::::::::!!!!!!!!
΄Οταν έρθει η ώρα ,σκέφτηκα και γέλασα!!!!!!
Αχ γλυκές παρηγοριές μου ,αν ξέρατε ,πόσα στ' αλήθεια σας χρωστάω..............