Όταν ένα δεντράκι νιώθει μοναξιά....

Λίγο πριν τα Χριστούγεννα και την αλλαγή του χρόνου και ανάμεσα σε άλλες διάφορες δραστηριότητες μέσα στη τάξη,διαβάζουμε και πολλά σχετικά βιβλία .Ένα από αυτά φέτος ήταν και το βιβλίο Το δεντράκι των Χριστουγέννων του Στιρ Νταγκαλντ εκδ.Πατάκη.          

Πρόκειται για μια τρυφερή χριστουγεννιάτικη ιστορία κατά την οποία τα παλιά παιχνίδια βοηθούν το δεντράκι που βρίσκεται έξω από το εργαστήριο του Άι-Βασίλη να ξεπεράσει τη μοναξιά που νιώθει, όταν τα καινούργια παιχνίδια ξεκινούν το ταξίδι τους για τα σπίτια των παιδιών.
Κατά τη διάρκεια της συζήτησης που ακολούθησε την ανάγνωση του βιβλίου,ένα νήπιο κοιτώντας έξω από το παράθυρο της τάξης,εντόπισε και στη αυλή μας ένα δέντρο που ήταν λυπημένο κι ένιωθε μοναξιά....επειδή ήταν μακριά από τα άλλα δέντρα...
Μα αυτό έπρεπε να το δούμε από κοντά για να το επιβεβαιώσουμε όλοι....Και ναι,ήταν πράγματι έτσι....Το είδαμε με τα μάτια μας σας λέω....όλοι!!!!!!!!:)

 Γι αυτό του είπαμε ένα χριστουγεννιάτικο τραγούδι για να χαρεί....αλλά όταν μπήκαμε μέσα στην τάξη,αυτό εξακολουθούσε  να είναι λυπημένο και μόνο,όπως είπε το νήπιο που συνέχιζε να το κοιτάει από το παράθυρο...

Τότε τα παιδιά απαντώντας στην ερώτησή μου τι άλλο θα μπορούσαμε να κάνουμε για να το βοηθήσουμε ,σκέφτηκαν πως μπορούσαν να κάνουν κάτι περισσότερο από το να τραγουδήσουν.Να φτιάξουν στολίδια-παιχνίδια και χριστουγεννιάτικες μπάλες για να του κρατούν συντροφιά.Ωραία ιδέα!!!!!!! Ζωγράφισαν λοιπόν,κόλλησαν,έκοψαν τα στολιδάκια τους,τα οποία και πλαστικοποιήθηκαν για να αντέξουν περισσότερο και       

 
    τα κρέμασαν στα κλαδιά του μικρού δέντρου για να το συντροφεύουν.

   Η αλήθεια είναι πως τώρα έμοιαζε πολύ χαρούμενο....

   

    Βεβαίως ένα χάδι,πάντα βοηθάει ακόμη περισσότερο...:)