Καλή σχολική χρονιά!!!!!!!!!!!!!!!

                                              ''...χρώμα τους χάρισες να ζωγραφίσουν
                                               αληθινά τα όνειρα της κάθε ουτοπίας''
                                       
                          απόσπασμα από το ποίημα   Στο δάσκαλο, της Ελένης Απ. Μανιωράκη

            Ας χαρίσουμε λοιπόν χρώματα στα παιδιά κι ας γίνουμε εμείς οι μαθητές τους!!!!!!!!!
            Καλή αρχή!!!!!!!!!!

Ας γίνουμε γέφυρες ....!!!!

Επιστροφή λοιπόν από αύριο στο δεύτερο σπίτι μας ,όποιο και όπου κι αν είναι αυτό .....

Ελπίζω και πιστεύω πως μέσα σε όλες τις δυσκολίες και αντιξοότητες που θα συναντήσουμε και τους διάφορους ρόλους που θα καλεστούμε να  αναλάβουμε,θα  δείξουμε και πάλι αλληλουποστήριξη στο χώρο του σχολείου μας αλλά και μέσα από τις εκπαιδευτικές κοινότητες του διαδικτύου,υπομονή και επιμονή προπάντων στο βασικό μας ρόλο, αυτόν του δασκάλου,
έχοντας πάντα στο μυαλό  τα λόγια του Νίκου Καζαντζάκη:

''ο ιδανικός δάσκαλος είναι εκείνος που γίνεται γέφυρα για να περάσει αντίπερα ο μαθητής του.Κι όταν πια του διευκολύνει το πέρασμα ,αφήνεται χαρούμενα να γκρεμιστεί,ενθαρρύνοντας τον μαθητή του να φτιάξει δικές του γέφυρες''

και αυτά του Πλάτωνα:

''Παιδεία εστί ου την υδρίαν πληρώσαι,αλλά ανάψαι αυτήν ''(Παιδεία είναι,όχι το γέμισμα του άδειου δοχείου-ο εγκέφαλος του παιδιού-αλλά άναμμα ψυχής,είναι φως-

Εύχομαι λοιπόν καλή αρχή και συνέχεια της σχολικής χρονιάς σε όλους τους συναδέλφους, με υγεία,  χαρά,ανοιχτή καρδιά ,έμπνευση και ανάμματα ψυχών!!!!!!

Πρόταση φθινοπωρινής δραστηριότητας

Είναι μια δραστηριότητα που κάναμε στην τάξη κάποια περασμένη χρονιά στο πλαίσιο ενός πολιτιστικού προγράμματος ,η οποία μπορεί όμως πιστεύω να πραγματοποιηθεί  στην αρχή κάθε χρονιάς με αφορμή τη συζήτηση για το φθινόπωρο και τα φυτά.
Συζητώντας λοιπόν με τα παιδιά για τη σύνθεση των υφασμάτων στο πλαίσιο  του πολιτιστικού προγράμματος ''Τα ρούχα μας'' που είχαμε αναλάβει κι αφού είχαν φέρει στην τάξη κλαδιά από βαμβάκι που τους είχα ζητήσει, αναρωτηθήκαμε τι άλλο θα μπορούσαμε να κάνουμε με αυτό. Μετά από διάφορες προτάσεις τις οποίες πραγματοποιήσαμε -να σκουπίσουμε με αυτό τα τραπέζια,να καθαρίσουμε το καβαλέτο!!!!!!!-καταλήξαμε στο να προσπαθήσουμε να το χρησιμοποιήσουμε σαν πλαστελίνη!Και ιδού τα αποτελέσματα:

                       

                        αφού αφαίρεσαν το βαμβάκι από την κάψα του και το καθάρισαν  και                                               από τους σπόρους...

                                      
                                  έκαναν μπαλάκια με αυτό ,όπως με την πλαστελίνη...

                                    
                  κι εφόσον  ήθελαν να είναι χρωματιστό για να μπορέσουν να κάνουν λουλούδια...

               

                          το χρωμάτισαν με αραιωμένες τέμπερες διαφόρων χρωμάτων...

                            


     και δημιούργησε ελεύθερα ο καθένας ,με τη βοήθεια και διαφόρων υφασμάτων,το δικό του          καδράκι,

      των οποίων δυστυχώς δεν έχω μεμονωμένες φωτογραφίες,αλλά φαίνονται κάποια, στους           πίνακες αναρτήσεων στις ακόλουθες

                 Καλή επιτυχία σε όσους επιλέξουν να το επιχειρήσουν  στην τάξη τους!!!!!!!!! 

Αφιερωμένο με αγάπη στους γονείς

                              Και μια γυναίκα που κρατούσε ένα μωρό στην αγκαλιά της είπε:

                                                      Μίλησέ μας για τα Παιδιά

                                                            Κι εκείνος είπε:

          Τα παιδιά σας δεν είναι παιδιά σας.Είναι οι γιοι και οι κόρες της λαχτάρας της ζωής,για
                                                              τη ζωή.

                          Έρχονται στη ζωή με τη βοήθειά σας αλλά όχι από εσάς και

                                                     -μόλο που είναι μαζί σας-

                                                        δεν ανήκουν σε σας.

    

                                       Μπορείτε να τους δώσετε την αγάπη σας,

                                              όχι όμως και τις ιδέες σας,

                                         γιατί αυτά έχουν δικές τους ιδέες.

   

                                   Μπορείτε να δώσετε μια στέγη στο σώμα τους,

                                               όχι όμως και στη ψυχή τους,

                                    γιατί η ψυχή τους κατοικεί στο σπίτι του αύριο,

                             που εσείς δε μπορείτε να επισκεφτείτε ούτε στα όνειρά σας.

   

                                  Μπορείτε να προσπαθήσετε να τους μοιάσετε,

                                  μην προσπαθείτε όμως να τα κάνετε όμοιά σας.

                           Γιατί η ζωή δε πάει προς τα πίσω και δε σταματά στο χτες.

     

                                  Είστε το τόξο από το οποίο εκτοξεύονται τα παιδιά σας

                                                     σαν ολοζώντανα βέλη.

                              Ο τοξότης βλέπει το σημάδι πάνω στο μονοπάτι του απείρου

                                            και σας λυγίζει με τη δύναμή του,

                                   ώστε τα βέλη του να τιναχτούν γοργά και μακρυά.



                              Το λύγισμά σας στο χέρι του τοξότη ας είναι για σας χαρά.

                                   Γιατί όπως αυτός αγαπά τα βέλη που πετούν,

                                    έτσι αγαπά και τα τόξα που είναι σταθερά.




                       Απόσπασμα από την ποιητική συλλογή ''Ο Προφήτης'' του Χαλίλ  Γκιμπράν  

Αφιερωμένο με αγάπη στις μητέρες προνηπίων (7ο ΜΕΡΟΣ-ΤΕΛΟΣ)

Όμως θα ήθελα να ομολογήσω ,ότι τέτοια ησυχία στην τάξη ,τέτοια προσήλωση στην ''εργασία'' και τέτοια γλυκά βλέμματα δεν υπάρχουν ποτέ άλλοτε, παρά την ημέρα που τα παιδιά ετοιμάζουν  για τη μέρα της γιορτής της μητέρας ,την κάρτα και το δώρο για τις μανούλες τους,!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Γιατί άραγε ,ο καθένας μας μπορεί να καταλάβει........

                                    Κρίμα που δεν μπορώ να αφήσω τα μάτια τους να μιλήσουν..........

Τέλος θα ήθελα να παραθέσω ένα ποιηματάκι ,που μου έδωσε μια γιαγιά ενός παιδιού εδώ και κάποια χρόνια-να είναι γερή και δυνατή και την ευχαριστώ πάααααρα πολύ .Το έβγαλε μου είχε πει από το ημερολόγιό της και μου το έφερε ,μήπως κάπου μου χρειαστεί....Τότε το χρησιμοποίησα στην κάρτα για τη γιορτή της μητέρας...Αλλά που να ήξερε ότι κατά καιρούς το φέρνω στο μυαλό μου και ειδικά τον τελευταίο καιρό πιο συχνά ,ως μητέρα κι εγώ, εφήβου που ετοιμάζεται με το καλό να ανοίξει τα φτερά του!!!!!!!!!!!!!! (βλέπετε αποχωρισμούς θα ζήσουμε πολλούς...)
                               Ποίημα
                               Με λες ''αστέρι''σου και ''φως'',''χαρά''σου και ΄΄πουλάκι''σου.....
                               Σου έμοιασα,μανούλα μου,αφού είμαι το φτεράκι σου!
                               Ξέρω,δεν είναι εύκολο,μα θα 'ναι για χαρά μου,
                               να με αφήνεις που και που,ν'ανοίγω τα φτερά μου!
                               Θα σ'αγαπώ.............


Υ.Γ.Δείξτε εμπιστοσύνη στο παιδί σας και στη νηπιαγωγό του και ποτέ μην ξεχνάτε πως δεν μπορούμε να κρυφτούμε από τα παιδιά.....Τα παιδιά ''διαβάζουν''πολύ καλά ,την ανασφάλεια ,το άγχος και την αγωνία της μητέρας τους ακόμη και στα μάτια και στις κινήσεις της και αντιδρούν ανάλογα...
ΕΥΧΟΜΑΙ ΛΟΙΠΟΝ ΜΕ ΑΓΑΠΗ, ΚΑΛΗ ΑΡΧΗ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ  ΜΑΣ!!!!!!!!!!!!

Αφιερωμένο με αγάπη στις μητέρες προνηπίων (6ο ΜΕΡΟΣ)

......ίσως να γνωρίζει με βιωματικό τρόπο παραδόσεις και έθιμα της πατρίδας μας.....

                                  .....ίσως να καλλιεργεί τις κοινωνικές του δεξιότητες.....

.....ίσως να καμαρώνει τις δημιουργίες του και να αποκτά αυτοπεποίθηση.....

                                          ίσως να.............ίσως να ..............ίσως να................και πολλά άλλα
                                          που δεν είναι δυνατό να χωρέσουν εδώ κι ίσως να κατέληγε και                                                         κουραστικό.......Όμως...........

                                                                                              


                                                                                                        ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ   ΠΡΟΣΕΧΩΣ

Αφιερωμένο με αγάπη στις μητέρες προνηπίων(5ο ΜΕΡΟΣ )

                              ..........ίσως να δημιουργεί  συγκροτήματα τραγουδιστών.......

                                     ......ή να διεκδικεί δυναμικά π.χ.το μαξιλάρι NEMO.....

        ..... κι επειδή δε βρισκόμαστε και στον παράδεισο .....ίσως να κλάψει για λίγο ,επειδή δεν κατάφερε να το κρατήσει ή επειδή χτύπησε ή επειδή κάποιος του χάλασε το κάστρο που είχε φτιάξει ή επειδή ο φίλος του ''δεν τον έχει φίλό''ή επειδή ενώ είναι η σειρά του να βάψει στο καβαλέτο κάποιος έβγαλε την καρτέλα του από τον πίνακα (μην ξεχνάς ...η ζωή στην τάξη είναι μια μικρή αποτύπωση της κοινωνίας  μας) ή επειδή νομίζει ότι αυτό που έφτιαξε δε θα αρέσει στη νηπιαγωγό του ή....ή...ή...........  

                          .....αλλά ευτυχώς γι αυτό είναι εκεί η νηπιαγωγός ....αλλά και βεβαίως....                                                  ΟΙ ΦΙΛΟΙ........που θα το βοηθήσουν και......

.......και θα γελάσει πάλι.....

....έως θα ξεκαρδιστεί από τα γέλια.........

και θα τραγουδάει ''Όλα καλαααααά,όλα καλά θα μας πάνε''!!!!!!

                                                              

                                                            ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ  ΠΡΟΣΕΧΩΣ 

Αφιερωμένο με αγάπη στις μητέρες προνηπίων(4ο ΜΕΡΟΣ)

..........ίσως να  φυτεύει....

.....να ψηφίζει πρόεδρο-βοηθό της τάξης.....

.....να διευρύνει τις γνώσεις του δοκιμάζοντας......

                                         .......να αποκτά εμπιστοσύνη στον εαυτό του .......

                                          ....να γνωρίζει έθιμα και παραδόσεις της πατρίδας μας..... 

......ίσως να έρχεται  σε επαφή με ειδικούς στο αντικείμενό τους ανθρώπους,μέσα κι έξω από την τάξη και να αντλεί πληροφορίες από αυτούς για το κοινωνικό,φυσικό,πολιτισμικό κ.λ.π. περιβάλλον του.....

                                                                               

               
                                                                                               ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΠΡΟΣΕΧΩΣ